dinsdag 13 januari 2015

En dan de diagnose........ ADD

Het stuk dat ik nu ga schrijven is heel persoonlijk. Ik heb ook lang getwijfeld  of  ik  dit  moest gaan plaatsen. Ik doe het toch. Om het van me af te schrijven, om anderen te helpen (wie weet).

Ik begon dit blog in 2013 met het idee te schrijven over mijn gezinsleven. Dit bleek lastig. Ik was 3 posts verder en dat was het. Waar lag dit aan?
Gebrek aan inspiratie? Gebrek aan tijd?
Gebrek aan inspiratie denk je nu misschien, een druk gezin geeft toch altijd inspiratie? Er was ook geen gebrek aan inspiratie. Het kwam juist meer door de hoeveelheid aan inspiratie en mijn gebrek om dit te kunnen ordenen.
En ineens was daar weer inspiratie. Niet alleen mijn gezin geeft op dit moment inspiratie, maar de situatie waar ik nu in zit geeft de inspiratie.

Hoe begon dit allemaal en waar komt de titel van deze post vandaan? Dat wil ik graag uitleggen, vooral ook om het van me af te schrijven en wie weet help ik hier lotgenoten mee. Want ik ben vast niet de enige!

Hoe is het nou zover gekomen? Ik werk al 9 jaar als juf in het kleuteronderwijs. In al die jaren is er veel verandert. Veel is er verandert in onderwijsland, meer werkdruk. En mijn gezinsleven veranderde ook, er kwamen 2 schatten van kinderen bij. Na al die jaren had ik nog steeds het gevoel het niet te kunnen bolwerken. Vooral  in  drukke periodes  (rapporten, 10-minutengesprekken, vieringen) was ik het overzicht kwijt. Het lukte me dan ook niet om dit terug te krijgen tot grote frustratie van mezelf en ook wel eens van collega's.  Ik maakte taken niet af of erg laat af. Hier had ik ook mijn collega's  mee en dat voelde niet goed.
Dit werd erger toen de kinderen kwamen. Mijn prioriteiten verschoven.

Twee jaar geleden heb ik op het werk aangegeven dat het niet goed ging met me. Ik kreeg toen begeleiding. Even leek dit goed te gaan. Ik was zelfs zover dat ik me verder kon gaan ontwikkelen, iets wat ik graag wilde maar me ook steeds niet lukte. En toen werd mijn duocollega langdurig ziek waardoor veel  taken  bij  mij  terecht  kwamen. Toen begon het weer  van voren af aan, tot ik thuis kwam te zitten.
Toen besloot ik dat er iets moest gebeuren, zo kon ik niet langer doorworstelen.  Want dat is wat ik deed, worstelen! Ik ben naar de huisarts gegaan, deze verwees me door naar de praktijkondersteuner psychische zaken. Hier werd na een kort gesprek de term ADD genoemd. Ik werd doorverwezen naar een psycholoog. Ook ben ik gaan zoeken op internet en toen vielen er wel wat puzzelstukjes op hun plek.  Veel van wat ik las ging over mij.
En nu, na een aantal gesprekken  met de psycholoog  is daar de diagnose, ik heb ADD. Een diagnose waar ik mee verder kan. Hoe? Dat weet ik nog niet. Wat ik wel weet is waar ik jarenlang mee heb geworsteld nu een naam heeft en dat moet nog een plekje krijgen. Ik heb wel spijt dat ik niet eerder hulp heb gezocht.

Met deze blog wil ik jullie op de hoogte houden van het "hoe nu verder". Maar stiekem  zal ik ook wel schrijven over mijn gezin. Zij zijn erg belangrijk voor me en ik ga nu nog meer genieten van het gezinsleven!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten